Znani Korsykanie

Napoléon Bonaparte (pierwotnie wł. Napoleone Buonaparte), Napoleon I 

ur. 15 sierpnia 1769 w Ajaccio na Korsyce

– francuski wojskowy, Pierwszy Konsul Republiki Francuskiej 1799-1804, cesarz Francuzów w latach 1804-1815, prezydent (1802-1805) i król Włoch (1805-1814)

Alizée, właściwie Alizée Jacotey, 

ur. 21 sierpnia 1984 w Ajaccio, Korsyka – francuska piosenkarka.

Henry Padovani (ur. 13 października 1952 w Bastii) - 

francuski gitarzysta, pierwotny członek zespołu The Police

Irene Bordoni (ur. 16 stycznia 1889 w Ajaccio) j

piosenkarka i aktorka kina francuskiego

Tino Rossi, właśc. Constantino Rossi 

(ur. 29 kwietnia 1907 w Ajaccio) – francuski piosenkarz pochodzenia włoskiego.

Język korsykański

Język korsykański (lingua corsa) – dialekt z grupy romańskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się ok. 260 tys. mieszkańców Korsyki (francuskiej wyspy na Morzu Śródziemnym), a także ok. 80 tys. Korsykan mieszkających wBoliwii, Kanadzie, Kubie, Portoryko, Urugwaju, USA, Wenezueli i we Włoszech.

W rzeczywistości na Korsyce mamy do czynienia z dwoma odmiennymi dialektami. Większość mieszkańców wyspy mówi dialektem północnym (głównym ośrodkiem jest Bastia). Uznawany jest on często za dialekt języka włoskiego, a konkretnie za odmianę dialektu toskańskiego. Na południu (okolice Sartène) używa się języka, który jest bardzo zbliżony do dialektów sardyńskich i z tego tytułu bywa zaliczany do języków południoworomańskich. W centrum wyspy (Ajaccio) używa się formy przejściowej pomiędzy nimi.

Większość użytkowników tego języka zna język francuski, ale na co dzień posługuje się korsykańskim, także w piśmie. Fragmenty Biblii przetłumaczono na korsykański w latach 1861-1994. Język ten miał duży wpływ na dialekt gallurski języka sardyńskiego.

Flaga Korsyki

Flaga Korsyki - flaga tego francuskiego regionu przedstawia na białym tle czarny wizerunek głowy owiniętej srebrną chustą. Wizerunek ten (zwany la Teté de Maure) symbolizuje Araba i ma związek z faktem, iż w przeszłości (w IX wieku) wyspą władali właśnie Arabowie. Nawiązuje też do XIV wiecznego herbu Aragonii.

Flaga została przyjęta w 1980 roku.

Korsykanie, czyli ludność Korsyki

Korsykanie to rdzenna ludność Korsyki. Jest ich ok. 260 tysięcy. Ok. 80 tys Korsykan mieszka w Boliwii, Kanadzie, Kubie, Portoryko, Urugwaju, USA, Wenezueli i we Włoszech.

Ich rodzimym językiem jest korsykański. 

W etnogenezie Korsykanów uczestniczyło wiele grup etnicznych. Zostali zromanizowani między III w. p.n.e. a I w. n.e. Są katolikami od końca starożytności. Na ich kulturę oddziaływały wpływywłoskie i francuskie. Ich tradycyjnymi zajęciami są: pasterstwo, rybołówstwo, uprawa zbóż. Rozwinęli turystykę i przemysł spożywczy. 

Korsykanie dążą do uzyskania autonomii i uznania ich za mniejszość narodową we Francji. Ich kultura ludowa ma wyraźne cechy śródziemnomorskie. Wyróżniamy piętrowe budownictwo kamienne, oryginalny folklor muzyczny, a zwłaszcza pieśni-płacze oraz zwyczaj wendety.

"Znaki drogowe są podziurawione kulami jak sito"? sytuacja polityczna i nie tylko c.d.

Korsyka - wyspa przeklęta?

"Hojnie obdarzona przez naturę, przeklęta przez ludzi. Turystyczna perła Morza Śródziemnego stała się areną krwawych porachunków mafii i najniebezpieczniejszym regionem w Europie." Czytaj dalej na PODROZE.ONET.PL

Skomplikowana sytuacja polityczna na wyspie.

Ludność Korsyki podzielona jest w swoim stosunku do Francji.

Na wyspie działa kilka ruchów separatystycznych, walczących o niepodległość Korsyki. 

Najważniejszy z nich:

• Front Narodowego Wyzwolenia Korsyki (Front de Libération Nationale de la Corse, FNLC)
• Armata Corsa.
• Bardziej umiarkowani lokalni przywódcy są zwolennikami poszerzenia autonomii wyspy: większej promocji języka korsykańskiego, większych uprawnień regionalnegosamorządu oraz zwolnień od niektórych podatków państwowych. 

Francuski rząd obawia się jednak tych dążeń, gdyż mogłoby to zagrozić jedności państwa. Jednocześnie ruchy niepodległościowe nie zdobyły nigdy większości w czasie wyborów na wyspie, co wskazuje na brak odpowiedniego poparcia wśród mieszkańców.

"Krótka" historia Korsyki

Położenie Korsyki sprawiało, że była ona zawsze ważną bazą operacji militarnych, stąd też toczone były przez wieki walki między państwami włoskimi a Francją o jej zajęcie. Możliwość zjednoczenia z Sardynią była postrzegana jako niebezpieczna ewentualność, zwłaszcza przez Wielką Brytanię, ponieważ dawałoby to zbyt silną pozycję na Morzu Śródziemnym.

W 1282 objęła wyspę w posiadanie Republika Genui, która kontrolowała ją przez pięć wieków 

(z dwiema przerwami; Królestwo Aragonii posiadało ją w latach 1296-1434, a Francja w latach 1553-1559).

W 1736 na wyspie wybuchło nieudane powstanie przeciwko rządom Genui. Powstańcy proklamowali Korsykę monarchią i wybrali na króla Theodora von Neuhoffa. W kwietniu 1755 rozpoczął się kolejny zryw przeciw genueńskiemu panowaniu. 

W listopadzie tego roku Korsyka ogłosiła niepodległość i proklamowana została Republika Korsykańska. Uchwalono też pierwszą na świecie konstytucję (Konstytucja Korsyki), która została napisana w języku włoskim.

W 1768 Genua zrzekła się (w zamian za darowanie długów) pretensji do wyspy na rzecz Francji, która w tym samym roku wysłała na nią swoje oddziały. 

Walki trwały do 1769 i skończyły się zwycięstwem Francuzów.